به گزارش همشهری آنلاین به نقل از تسنیم، «دعا» یکی از ابزارهای مواجهه با مسائل متنوع زندگی است؛ چه آن کس که خواستگار نمو و پیشرفت معنویت است و چه آن کس که خواستگار رفع سایر فقر های خود؛ چراکه دعا و دعا از بهترین ابزارهای رابطه روح آدم با خداوند متعال است. این عمل بوسیله قدری اهمیت دارد که از آن با کلمه سلاح مؤمن «اَلدُّعَاءُ سِلَاحُ الْمُؤْمِنِ» یاد شده است که در بسیاری اوقات با دعا ــ البته با توجه و اخلاص ــ به سرعت بسیاری از ناملایمات، معضلات و گرفتاری ها پس خورده و گشایش هایی نیز ایجاد می شود. محضر امیرالمؤمنین علی علیه السلام در این باره فرمود: «اِدْفَعُوا أَمْوَاجَ الْبَلَاءِ عَنْکُمْ بِالدُّعَاءِ قَبْلَ وُرُودِ الْبَلَاء؛ پیش از آن که بلا بر شما متوجه شود، با دعا، بلا را دفع کنید.»
بوسیله روزهای پایانی ماه مبارک شعبان المعظّم نزدیک می شویم و در آستانۀ آغاز ماه مبارک رمضان؛ ماه مهمانی خدای متعال قرار داریم؛ این ماه ها بهترین فرصت برای دعا، نیایش و ورد با پروردگار است، البته دعا فقط انحصار در این ماه ها نیست بلکه در هر زمانی نیایش اثرگذار و راهگشا است و باید در هر موقعیتی از سلاح روزی برد.
در روزهای پایانی ماه شعبان از گنجینۀ ورد شعبانیه بی خبر نمانیم.
آیت الله خامنه ای پیشگام معظم نهضت داخل سال ۱۳۶۹ بوسیله اشعار نکات مهمی دربارۀ نیایش و نیایش پرداختند و بهترین نیایش را دعایی معرفی کردند که «از سرمعرفتی عاشقانه به خدا و بصیرتی عارفانه به نیازهای انسان انشاء شده باشد.» متن یادداشت پیشقدم معظم انقلاب در این باره:
«دعا، وسیلۀ مؤمن و ملجأ مضطر و رابطه انسان ضعیف و جاهل با گوهر فیاض معرفت و قدرت است، و بشر بی تماس روحی با خالق و عاری قدر نیاز به غنی بالذات، در عرصه عمر سرگشته و فرسوده و هدر رفته است؛ «قل مایعبؤا بکم ربیّ لولا دعاؤکم»
بهترین دعا آن است که از سر معرفتی عاشقانه به خدا و بصیرتی عارفانه بوسیله نیازهای آدم انشاء شده باشد، و این را فقط تو مکتب پیامبر خالق (صلّی اللَّه محصول وآله وسلّم) و اهل بیت طاهرین او ــ که اوعیه علم پیامبر(ص) و وراث حکمت و بصیرت اویند ــ می قابلیت ضربان. ما بحمداللَّه پس انداز ای بی اختتام از ادعیه مأثوره از اهل بیت (علیهم السّلام) داریم که انس با آن، صفا و معرفت و کمال و محبت می بخشد و بشر را از آلایش ها پاکیزه می سازد.
مناجات مأثوره ماه شعبان ــ که روایت شده بومی بیت (علیهم السّلام) بر آن اصرار داشتند ــ یکی از دعاهایی است که لحن عارفانه و کلمه شیوای آن، با مضامین بسیار والا و سرشار از معارف عالی ای همراه است که نظیر آن را داخل زبان های معمولی و محاورات معمولی نمی توان یافت و اساساً با آن زبان برازنده ادا نیست. این مناجات، نمونه کاملی از تضرع و وصف حال برگزیده ترین بندگان موتمن موجد با معبود و محبوب خود و ذات مقدس ربوبی است، غصه درس معارف است، تیمار اسوه و الگوی عرض حال و درخواست انسان مؤمن از خالق.
ورد های پانزده گانه که از امام ترک العابدین آستان علی بن الحسین (علیه السّلام) نقل شده، گذشته از خصوصیت بارز دعایی مأثور از تبعه بیت (علیهم السّلام)، این مزیت را میلیونر است که بوسیله رابطه حالات متنوع مؤمن، مناجات ها را انشاء فرموده است.
خداوند بوسیله همگی توفیق استفاضه و خودسازی بوسیله برکت این کلمات مبارک را عنایت فرماید.
آمین.» (۶۹/۱۰/۱)
بوسیله روزهای پایانی ماه مبارک شعبان المعظّم نزدیک می شویم و در آستانۀ آغاز ماه مبارک رمضان؛ ماه مهمانی خدای متعال قرار داریم؛ این ماه ها بهترین فرصت برای دعا، نیایش و ورد با پروردگار است، البته دعا فقط انحصار در این ماه ها نیست بلکه در هر زمانی نیایش اثرگذار و راهگشا است و باید در هر موقعیتی از سلاح روزی برد.
در روزهای پایانی ماه شعبان از گنجینۀ ورد شعبانیه بی خبر نمانیم.
آیت الله خامنه ای پیشگام معظم نهضت داخل سال ۱۳۶۹ بوسیله اشعار نکات مهمی دربارۀ نیایش و نیایش پرداختند و بهترین نیایش را دعایی معرفی کردند که «از سرمعرفتی عاشقانه به خدا و بصیرتی عارفانه به نیازهای انسان انشاء شده باشد.» متن یادداشت پیشقدم معظم انقلاب در این باره:
«دعا، وسیلۀ مؤمن و ملجأ مضطر و رابطه انسان ضعیف و جاهل با گوهر فیاض معرفت و قدرت است، و بشر بی تماس روحی با خالق و عاری قدر نیاز به غنی بالذات، در عرصه عمر سرگشته و فرسوده و هدر رفته است؛ «قل مایعبؤا بکم ربیّ لولا دعاؤکم»
بهترین دعا آن است که از سر معرفتی عاشقانه به خدا و بصیرتی عارفانه بوسیله نیازهای آدم انشاء شده باشد، و این را فقط تو مکتب پیامبر خالق (صلّی اللَّه محصول وآله وسلّم) و اهل بیت طاهرین او ــ که اوعیه علم پیامبر(ص) و وراث حکمت و بصیرت اویند ــ می قابلیت ضربان. ما بحمداللَّه پس انداز ای بی اختتام از ادعیه مأثوره از اهل بیت (علیهم السّلام) داریم که انس با آن، صفا و معرفت و کمال و محبت می بخشد و بشر را از آلایش ها پاکیزه می سازد.
مناجات مأثوره ماه شعبان ــ که روایت شده بومی بیت (علیهم السّلام) بر آن اصرار داشتند ــ یکی از دعاهایی است که لحن عارفانه و کلمه شیوای آن، با مضامین بسیار والا و سرشار از معارف عالی ای همراه است که نظیر آن را داخل زبان های معمولی و محاورات معمولی نمی توان یافت و اساساً با آن زبان برازنده ادا نیست. این مناجات، نمونه کاملی از تضرع و وصف حال برگزیده ترین بندگان موتمن موجد با معبود و محبوب خود و ذات مقدس ربوبی است، غصه درس معارف است، تیمار اسوه و الگوی عرض حال و درخواست انسان مؤمن از خالق.
ورد های پانزده گانه که از امام ترک العابدین آستان علی بن الحسین (علیه السّلام) نقل شده، گذشته از خصوصیت بارز دعایی مأثور از تبعه بیت (علیهم السّلام)، این مزیت را میلیونر است که بوسیله رابطه حالات متنوع مؤمن، مناجات ها را انشاء فرموده است.
خداوند بوسیله همگی توفیق استفاضه و خودسازی بوسیله برکت این کلمات مبارک را عنایت فرماید.
آمین.» (۶۹/۱۰/۱)
- ۹۹/۰۱/۲۷