این مقاله ترجمه مشترک طبیب نیما قهرمان و دامون افضلی است که در جوانمردی همشهری آنلاین قرار اندوهناک است.
مقاله حاضر ترجمه ای است از پیغام نیکلاس کریستوف و استیوارت ا. تامپسون که در تاریخ ۲۵ مارس امسال در نیویورک تایمز منتشر شد. نویسندگان مقاله، به طرح ترامپ بخاطر ته اعطا کردن به طرح فاصله گیری اجتماعی در ایالات متحده ظرف دو تا سه هفته آتی پرداخته اند و خطرات احتمالی فرجام اعطا کردن ناگهانی بوسیله اقدامات کنترلی را برشمرده اند. توضیحات نویسندگان بر پایه مدل سازی ها و تحلیل های آماری دال پیاده شدن این است که بازگشت تصادفی فعالیت های اقتصادی و بازگشایی مدارس و دانشگاهها میتواند نتایج فاجعه باری برای ایالات متحده به مرحله آورد. در روزهای ته تعطیلات و بزنگاه تصمیم گیری برای بازگشایی مدارس در ایران، خواندن این یادداشت برای همگی مسئولین یک تکلیف عینی است.
خطرات عادی نمایی شرایط
طرح ترامپ برای ’بازگشایی‘ آمریکا چه خطراتی می تواند داشته باشد
نیکلاس کریستوف و استیوارت ا. تامپسون
۲۵ مارس ۲۰۲۰
فاصله گیری اجتماعی محتوی اعمال محدودیت در ازدحام های بزرگ، تعطیلی مدارس، دورکاری و حکم از منزل و تلاش برای کنف و محکمی بیمارستان ها و توسعه تستهای تشخیصی است. این نمودارها پیاده شدن بنیاد یک مدلسازی همه گیری به قرین سازی بازه زمانی ژانویه تا اواخر اکتبر پرداخته است.
رییس جمهور ترامپ می گوید می خواهد انسان ایالات متحد ’’مشتاقانه مشتاق مقدمه فقره‘‘ داخل دوـ سه هفته ی پیشِ رو، درون عید پاک، باشندـــ با ’’کلیساهایی انباشته از انباشتگی تو سراسر کشورمان‘‘. او و بسیاری از محافظه کاران می گویند نفوذ ما در موافق چیزی که مثل آنفلوانزاست، با درمان هایی همراه ست که امکان پذیر است از خودِ بلای ناگهانی مخرب نم باشد.
ما مدلی تعاملی [خواه دوسویه] را با معاون اپیدمی شناس ها مصنوع ایم تا مدال دهیم چرا بازگشت سریع بوسیله وضعیت معمولی می تواند اشتباهی تاریخی باشد، اشتباهی که به فوران پاشیدن بیماری، بستری شدگان بیمارستان ها و مرگ ومیر منجر می شود.
متخصصان سلامت، درون عوض، سفارش می کنند وضع کنونی، تعطیلی کسب وکارها و فاصله گیری اجتماعی، یک ماه دیگر بی آرامی ادامه یابد تا با کُندشدن پاندمیک و خریدن لحظه بتوانیم تست همگانی را به راسته بفرستیم و پزشکان را با تجهیزات حفاظتی حاضر کنیم. سپس، ودیعه به آن که کجا راحتی داشته باشیم، می توانیم بوسیله استیل ترکردن [محدودیت ها] فکر کردن کنیم و درعین حال برای موج جدیدی از پراکندن مصیبت آماده شویم که این، خود، مستلزم ممنوعیت های جدیدی خواهد بود.
در مدل مادون با حرکت دادن اسلایدر و تغییردادن مدت زمان برقراری اقدامات کنترلی، تأثیر آن ها بر عمر های ازدست رفته خواهید نظر.
با استعمال از مدت زمانی که انتخاب می کنید، این میزان می گوید در فاصله ی ژانویه تا اواخر اکتبر امکان پذیر است ۱۲۶.۵ میلیون نفر تو سراسر ایالات متحد به این ویروس مبتلا شوند (پشته آن روز ۵ ژوئن است با ۳۷.۸ میلیون مبتلا). والا چنین شرایطی ۱.۳ میلیون نفر می میرند و ۱۲۵ میلیون نفر اندوه اشتی پایگاه بازمی یابند. با دستکاری تنظیمات، این ارقام تبدیل خواهد کرد.
این ارقام [البته] بیانگر نوعی دقت کاذب است، چون از آنجا که هنوز کووید-۱۹ را به قدرکافی نمی شناسیم بنابراین نمی توانیم آن را دقیقاً مدل پردازی کنیم. ولی این ارقام حاکی از همان نکته یی است که اپیدمی شناس ها دارند می گویند: به همه ی این دلایل، امید بخاطر بازگشت به وضعیت عادی، مادامی که ویروس تو حال شیوع است و در طبق آن حفاظی نداریم، فقره خطرناکی است. عکس مربوط به این مقاله تراشیدن | منبع عکس euraasiareview
طبیب جامع اینج لِسبی، متخصص امن پزشکی داخل دانشگاه جان هاپکینز، بانگ می دهد: ’’هر کسی که وصیت به ته ی فاصله گیری اجتماعی می کند، حالا، باید کاملاً تعبیر کردن شود که با انجام این حکم ناحیه به چه یکروز خواهد افتاد: کووید وسیعاً، به سرعت و به راه هولناکی گشادگی می یابد و می تواند بالفعل سبب مرگ میلیون ها نفر در سالِ پیشِ رو شود و تأثیرات اجتماعی و اقتصادی عظیمی داشته باشد‘‘.
افراد شکاک متذکر خواهند شد که بوسیله نظرنمی رسد که این اقدامات آن قدر که اضافه ناگهانیِ گستردن این ویروس را به تأخیر می اندازد، مانع آن شوند (در برخی موارد چنان است که این تأثیر فراتر از اطراف یی می جوی که این مقیاس پی می گیرد). چیز دیگری غم هست: ممکن است وقتی این اقدامات کنترلی را راکد کنیم تماشاچی بازگشت دوباره ی [ویروس] باشیم ــــ دست کم تا وقتی به واکسن یا مصونیت گله یی دست یابیم.
با این حال بور گیری مدنی هنوز بی آرامی بوسیله دو قاعده به سود ماست.
اول، می توانیم از این زمان بخاطر استقامت درمانگاه ها و آزمایش روش های درمان استفاده کنیم. دوم، این مداخلات می تواند [شیب] منحنی را صاف کند و سرایت بیماری را به حوالی ی زمانیِ طولانی لطافت گسترش دهد، چندان که زیبایی درمان زمین گیر نشود.
هر مفید هم که انجام دهیم، درد و رنج ناشی از بی آرامی بیماری و حزن تعطیلی تصرف وکار و مدارس مقدور است فزون از حد باشد. در طول رکود بزرگ مقدار بیکاری در ایالات متحد به ۲۵ درصد رسید؛ امروز رییس بانک فدرال رزوِ سنت لوییس، جیمز بولارد، آژیر عدالت که این نما امکان پذیر است بوسیله ۳۰ درصد برسد. امکان پذیر است مردم شغل ها، اندوخته ها و خانه های پایگاه را از مشت بدهند؛ دیگر خبری از پارتی عدول کردن و زناشویی و سوگ و جشن فارغ التحصیلی، چیزهایی که مایه ی معنی دارشدن زندگی و عاطفه دلبستگی بوسیله آن اند، نخواهد بود. ولی روند این است که بالاخره می دانیم چطور، دست کم اندکی، این درد اقتصادی را تسکین دهیم: می توانیم چک های [حمایتی] برای افراد ارسال کنیم و انبازی ها را تشویق کنیم تا کارگران شان را طرد نکنند. هر دویِ این تمهیدات کمی از قوانینی اند که در واشینگتن در مشت بررسی است.
برخی محافظه کاران اسمی گفته اند ارج اش را دارد که برخی از سالخوردگان بخاطر حفظ کردن حرکت اقتصاد قربانی شوند. گلِن بِک به بینندگان گفت: ’’تقدم می دهم بمیرم تا این که اقتصاد نابود شود‘‘.
ولی این دیدگاه دست کمتر دو تصور مغلوط را درون خویشتن منعکس می کند. نخست، آن نیروی بنیادینی که به اقتصاد آسیب می زند نه آیین روزنامه ی فاصله گیری اجتماعی که ویروسی ازـ کنترل ـ بیرون ـ شده است، و بهترین کار برای محافظت از اقتصاد چیزی جز مهار این بلای ناگهانی مسری محو. دوم، درحالی که این منتقدان با ازخودگذشتگی نفس از قربانی کردن خودشان می زنند، این حدس قوی نم است که سیاست های مورد امنیت آن ها منجر بوسیله مرگ بسیاری از سالخوردگان و فقرا شود.
گفتن این که برای حفظ کسب وکارهای کوچک باید اجل سالخوردگان را بپذیریم، انتخاب غلطی است. هرگونه طرحی بخاطر تقلیل از فاصله گیری اجتماعی باید مبتنی بر داده ها و اطلاعات باشد.
دکتر لری بریلیانت، اپیدمی شناس کاردان تو ریشه کنی آبله که اکنون رییس حقوق بگیر به نام ’سرانجام دادن به بلای ناگهانی های شیخ انسداد‘، آژیر می دهد چنانچه ترامپ در جشنواره پاک همگی را به عادت کار بفرستد ’’به نظرم تاریخ آن را بوسیله نشانی اشتباهی بی شمار هنگفت مبصر داوری می کند‘‘.
بریلیانت می گوید احتمالاً لازم حلق کل کشور تعطیل شود، اما برای این امر باید از همه تست بگیریم تا ببینیم کدام مناطق در خطرند و کدام یک خیر. برای تعیین این که چه کسی به کرونا مبتلا شده و اینک ایمن است، بوسیله شدت به آزمایش خون نیاز داریم.
چنانچه کووید-۱۹ آن قدر که فدایی عقیده دارند چیز هولناکی است، معیار ما حاکی از احتمالی عقب مانده و است: شاید عزب سیاق برای کنترل معتمد آن با توقف فراوان طولانیِ فعالیت های اقتصادی ممکن باشد، توقفی که باید به شمارش دیپلماتیک محکم باشد. داخل آن صورت، شاید به سوی سالی از دوره های متناوبِ سخت گیری و کاهش فعالیت های اقتصادی رهسپار باشیم که درون آن با کاهش و تشدیدِ فعالیت های مان این پاندمی حزن بالا می گیرد و فروکش می کند.
طبیب دیوید ن. فیسمن، اپیدمی شناس دانشگاه تورنتو که در ساختن این مدل به ما کمک کرد، می گوید شاید در سال آینده هر زمان که بر حجم آی .سی .یو فشار بیاید مجبور باشیم بر شدت فاصله گیری اجتماعی بیفزاییم و وقتی اوضاع بهبود یابد از شدت آن بکاهیم. فیسمن می گوید: ’’این باعث می شود بوسیله صرفه جویی و انسان ’مجالی‘ بدهیم تا نفسی تازه کنند و تجارت به راه بیفتد‘‘.
نشانه های امیدوارکننده ی حیات دارد از این که فاصله گیری اجتماعی و تعطیلی کسب وکارها می تواند از بالا اپیدمی بکاهد، ثابت قدم شبیه سنگاپور و اجبار ی جنوبی. تو ایتالیا، موارد جدیدِ تأییدشده شروع به کاهش کرده و حساب نتایج تست های مثبتی که دانشگاه واشینگتن انجام داده است، تو سیاتل، ثابت الباقی است.
ظاهراً ترامپ تاحدی به این برهان چنان مصرانه خواستار کاهش محدودیت هاست و بانگ می دهد که ’’نمی توانیم اجازه دهیم مداوا ی این بلای ناگهانی از خودِ آن بدتر باشد‘‘ که کووید-۱۹ را مانند آنفلوانزا می داند. در این میان، خبرنگار پزشکی فاکس نیوز، دکتر مارک سیگل، هم تهمیداتی را که داخل این ماه برای [مقابله] با کروناویروس اتخاذ شده، بوسیله سخره می گیرد: ’’درون بدترین حالت، می تواند آنفلوانزا باشد‘‘.
مدل پردازی این ویروس پهلو این نکته را آشکار می کند که چرا اپیدمی شناس ها تاکید دارند که این ویروسْ آنفلوانزا تراشیدن و چرا نباید انتظار داشته باشیم ظرف چند هفته بوسیله وضعیت عادی برگردیم.
یکی از معیارها این است که یک ویروس چقدر مسری است. R۰ (خواه سنجه ی واگیرداریِ) آنفلوانزا تقریباً ۱.۵ است، یعنی هر شخصِ مبتلا به آنفلوانزایی بوسیله طورمتوسط ۱.۵ نفر را آلوده می درنگ. برعکس، به نظرمی رسد R۰ ی کووید-۱۹، بدون فاصله گیری اجتماعی، احتمالاً ۲.۵ باشد. عکس مربوط به این مقاله محو | منبع عکس USA TODAY
دومین معیار این است که چه تعداد از مبتلاشدگانِ یک ویروس معمولاً نیاز به علیل شدن تو بیمارستان پدیدار می کنند. این نما در آنفلوانزای فصلی تقریباً ۱ درصد است؛ داخل مورد کروناویروس برآوردها از ۵ درصد تا ۲۰ درصد مغایرت می کنند.
افزایش نرخ علیل شدن و بالارفتنِ R۰ زیان های فراوانی به بارمی آورد. محدودیت که بوسیله آنفلوانزا مبتلا شده است، در عرض دو ماه، می تواند منجر بوسیله آلوده شدنِ ۳۸۶ نفر دیگر شود؛ که تعداد انگشت شماری از آن ها درون درمانگاه علیل می شوند. ولی یک ببیمار کووید-۱۹، درون همان دوره ی زمانی، می تواند جهت ابتلای ۹۹.۰۰۰ نفر شود؛ که تقریباً ۲.۰۰۰ نفرشان شاید به بستری شدن در درمانگاه احتیاج واضح کنند.
سنجه ی سوم میزان کُشندگیِ یک ویروس یا ’نرخ اجل ومیر موردیِ‘ آن یا درصد افرادی است که به آن مبتلا می شوند و نهایتاً بوسیله سبب آن می میرند. این رقم برای آنفلوانزا حدود ۰.۱ درصد است. برای کووید-۱۹ ابهامات فراوانی وجود دارد ولی حتی داخل شرایط بهترین اندوه این نما مقدور است ۱۰ برابر بیشتر باشدــــ هرچند داخل کشورهایی نظیر ایتالیا که جمعیت سالخورده یی دارد و ظرفیت بیمارستان ها پُر شده ، این نما کثرت بیشتر بوده است.
از طبیب تارا سی. اسمیت، اپیدمی شناس دانشگاه دولتی کنت، پرسیدیم او برای عروس و دامادی که از مدت ها قبل بخاطر جشن عروسی قریب الوقوع شان پروگرام ریزی کرده اند (خصوصاً آن ها که از عهده ی برنامه ریزی مجدد رسم برنمی آیند) چه توصیه یی دارد. او گفت: ’’آن ها باید به این تفکر کنند که با این کارشان بقیه را به خطر می اندازند. اگر مسری بیماری با اتفاقی مسرور نظیر عروسی مطلع شود چه؟‘‘
درباره ی آنفلوانزای فصلی با انبوهی سئوالات بی پاسخ کلنجار نمی رویم. ولی در مورد کروناویروس جدید ما در حال ازسرگذراندنِ وضعیت فوق العاده یی هستیم که وادارمان می نرم با اطلاعات مبهمی که در اختیار داریم توازنی دشوار ایجاد کنیم. یکی از درس های بیماری های عالمگیرِ گذشته این است که ’بینش‘ اولیه ی ما از بیماری اغلب اشتباه از آب درمی آید. درس دیگرِ تاریخ این است که هر چه واکنش به بیماری های عالمگیرْ زودتر و شدید نمدار باشد، ارزشمندتر است. در آنفلوانزای عالم گیرِ سال ۱۹۱۸ شهرهایی نظیر سنت لوییس و مو که قاطعانه عمل کردند توانستند عمر های بیشتری را رهایی دهند. تو بحران کنونی هم آن مقدر شدن هایی از دنیا که به طورجدی دست به کار شدند، کشورهایی نظیر کره ی جنوبی و تایوان، بهتر از کشورهایی ادا کرده اند که اندیشه شان انگار آسوده بود، کشورهایی همانند ایتالیا، ایران و ایالات متحد.
بوسیله همین دلیل است که اپیدمی شناس ها و متخصصان مصونیت اشتراکی ثمر آسودگی خاطرِ زودهنگام اعلام خطر می دهند. دکتر پتر جی. هاتِز، ممیز سلامت جهانی در کالج پزشکی بایلور، خواهان حفظ محدودیت ها تا یک ماه دیگر و، پس از آن، ارزیابی دوباره وضعیت است.
بوسیله جایی تو زندگی رسیده ایم که باید تو متن ابهامات کنونی تصمیمات اشکال بگیریم. ما امیدواریم این الگو بوسیله شما معاون می درنگ تا به توازن ها و به وقار تکاپو های مستمری که بخاطر فاصله گیری اجتماعی انجام می شود پی ببرید؛ مجاهدت هایی که نه فقط توسط رییس جمهور که توسط هر کدام از ما تو زندگی های مان اجرا می شود. منبع:
https://www.nytimes.com/interactive/۲۰۲۰/۰۳/۲۵/opinion/coronavirus-trump-reopen-america.html
مقاله حاضر ترجمه ای است از پیغام نیکلاس کریستوف و استیوارت ا. تامپسون که در تاریخ ۲۵ مارس امسال در نیویورک تایمز منتشر شد. نویسندگان مقاله، به طرح ترامپ بخاطر ته اعطا کردن به طرح فاصله گیری اجتماعی در ایالات متحده ظرف دو تا سه هفته آتی پرداخته اند و خطرات احتمالی فرجام اعطا کردن ناگهانی بوسیله اقدامات کنترلی را برشمرده اند. توضیحات نویسندگان بر پایه مدل سازی ها و تحلیل های آماری دال پیاده شدن این است که بازگشت تصادفی فعالیت های اقتصادی و بازگشایی مدارس و دانشگاهها میتواند نتایج فاجعه باری برای ایالات متحده به مرحله آورد. در روزهای ته تعطیلات و بزنگاه تصمیم گیری برای بازگشایی مدارس در ایران، خواندن این یادداشت برای همگی مسئولین یک تکلیف عینی است.
خطرات عادی نمایی شرایط
طرح ترامپ برای ’بازگشایی‘ آمریکا چه خطراتی می تواند داشته باشد
نیکلاس کریستوف و استیوارت ا. تامپسون
۲۵ مارس ۲۰۲۰
فاصله گیری اجتماعی محتوی اعمال محدودیت در ازدحام های بزرگ، تعطیلی مدارس، دورکاری و حکم از منزل و تلاش برای کنف و محکمی بیمارستان ها و توسعه تستهای تشخیصی است. این نمودارها پیاده شدن بنیاد یک مدلسازی همه گیری به قرین سازی بازه زمانی ژانویه تا اواخر اکتبر پرداخته است.
رییس جمهور ترامپ می گوید می خواهد انسان ایالات متحد ’’مشتاقانه مشتاق مقدمه فقره‘‘ داخل دوـ سه هفته ی پیشِ رو، درون عید پاک، باشندـــ با ’’کلیساهایی انباشته از انباشتگی تو سراسر کشورمان‘‘. او و بسیاری از محافظه کاران می گویند نفوذ ما در موافق چیزی که مثل آنفلوانزاست، با درمان هایی همراه ست که امکان پذیر است از خودِ بلای ناگهانی مخرب نم باشد.
ما مدلی تعاملی [خواه دوسویه] را با معاون اپیدمی شناس ها مصنوع ایم تا مدال دهیم چرا بازگشت سریع بوسیله وضعیت معمولی می تواند اشتباهی تاریخی باشد، اشتباهی که به فوران پاشیدن بیماری، بستری شدگان بیمارستان ها و مرگ ومیر منجر می شود.
متخصصان سلامت، درون عوض، سفارش می کنند وضع کنونی، تعطیلی کسب وکارها و فاصله گیری اجتماعی، یک ماه دیگر بی آرامی ادامه یابد تا با کُندشدن پاندمیک و خریدن لحظه بتوانیم تست همگانی را به راسته بفرستیم و پزشکان را با تجهیزات حفاظتی حاضر کنیم. سپس، ودیعه به آن که کجا راحتی داشته باشیم، می توانیم بوسیله استیل ترکردن [محدودیت ها] فکر کردن کنیم و درعین حال برای موج جدیدی از پراکندن مصیبت آماده شویم که این، خود، مستلزم ممنوعیت های جدیدی خواهد بود.
در مدل مادون با حرکت دادن اسلایدر و تغییردادن مدت زمان برقراری اقدامات کنترلی، تأثیر آن ها بر عمر های ازدست رفته خواهید نظر.
با استعمال از مدت زمانی که انتخاب می کنید، این میزان می گوید در فاصله ی ژانویه تا اواخر اکتبر امکان پذیر است ۱۲۶.۵ میلیون نفر تو سراسر ایالات متحد به این ویروس مبتلا شوند (پشته آن روز ۵ ژوئن است با ۳۷.۸ میلیون مبتلا). والا چنین شرایطی ۱.۳ میلیون نفر می میرند و ۱۲۵ میلیون نفر اندوه اشتی پایگاه بازمی یابند. با دستکاری تنظیمات، این ارقام تبدیل خواهد کرد.
این ارقام [البته] بیانگر نوعی دقت کاذب است، چون از آنجا که هنوز کووید-۱۹ را به قدرکافی نمی شناسیم بنابراین نمی توانیم آن را دقیقاً مدل پردازی کنیم. ولی این ارقام حاکی از همان نکته یی است که اپیدمی شناس ها دارند می گویند: به همه ی این دلایل، امید بخاطر بازگشت به وضعیت عادی، مادامی که ویروس تو حال شیوع است و در طبق آن حفاظی نداریم، فقره خطرناکی است. عکس مربوط به این مقاله تراشیدن | منبع عکس euraasiareview
طبیب جامع اینج لِسبی، متخصص امن پزشکی داخل دانشگاه جان هاپکینز، بانگ می دهد: ’’هر کسی که وصیت به ته ی فاصله گیری اجتماعی می کند، حالا، باید کاملاً تعبیر کردن شود که با انجام این حکم ناحیه به چه یکروز خواهد افتاد: کووید وسیعاً، به سرعت و به راه هولناکی گشادگی می یابد و می تواند بالفعل سبب مرگ میلیون ها نفر در سالِ پیشِ رو شود و تأثیرات اجتماعی و اقتصادی عظیمی داشته باشد‘‘.
افراد شکاک متذکر خواهند شد که بوسیله نظرنمی رسد که این اقدامات آن قدر که اضافه ناگهانیِ گستردن این ویروس را به تأخیر می اندازد، مانع آن شوند (در برخی موارد چنان است که این تأثیر فراتر از اطراف یی می جوی که این مقیاس پی می گیرد). چیز دیگری غم هست: ممکن است وقتی این اقدامات کنترلی را راکد کنیم تماشاچی بازگشت دوباره ی [ویروس] باشیم ــــ دست کم تا وقتی به واکسن یا مصونیت گله یی دست یابیم.
با این حال بور گیری مدنی هنوز بی آرامی بوسیله دو قاعده به سود ماست.
اول، می توانیم از این زمان بخاطر استقامت درمانگاه ها و آزمایش روش های درمان استفاده کنیم. دوم، این مداخلات می تواند [شیب] منحنی را صاف کند و سرایت بیماری را به حوالی ی زمانیِ طولانی لطافت گسترش دهد، چندان که زیبایی درمان زمین گیر نشود.
هر مفید هم که انجام دهیم، درد و رنج ناشی از بی آرامی بیماری و حزن تعطیلی تصرف وکار و مدارس مقدور است فزون از حد باشد. در طول رکود بزرگ مقدار بیکاری در ایالات متحد به ۲۵ درصد رسید؛ امروز رییس بانک فدرال رزوِ سنت لوییس، جیمز بولارد، آژیر عدالت که این نما امکان پذیر است بوسیله ۳۰ درصد برسد. امکان پذیر است مردم شغل ها، اندوخته ها و خانه های پایگاه را از مشت بدهند؛ دیگر خبری از پارتی عدول کردن و زناشویی و سوگ و جشن فارغ التحصیلی، چیزهایی که مایه ی معنی دارشدن زندگی و عاطفه دلبستگی بوسیله آن اند، نخواهد بود. ولی روند این است که بالاخره می دانیم چطور، دست کم اندکی، این درد اقتصادی را تسکین دهیم: می توانیم چک های [حمایتی] برای افراد ارسال کنیم و انبازی ها را تشویق کنیم تا کارگران شان را طرد نکنند. هر دویِ این تمهیدات کمی از قوانینی اند که در واشینگتن در مشت بررسی است.
برخی محافظه کاران اسمی گفته اند ارج اش را دارد که برخی از سالخوردگان بخاطر حفظ کردن حرکت اقتصاد قربانی شوند. گلِن بِک به بینندگان گفت: ’’تقدم می دهم بمیرم تا این که اقتصاد نابود شود‘‘.
ولی این دیدگاه دست کمتر دو تصور مغلوط را درون خویشتن منعکس می کند. نخست، آن نیروی بنیادینی که به اقتصاد آسیب می زند نه آیین روزنامه ی فاصله گیری اجتماعی که ویروسی ازـ کنترل ـ بیرون ـ شده است، و بهترین کار برای محافظت از اقتصاد چیزی جز مهار این بلای ناگهانی مسری محو. دوم، درحالی که این منتقدان با ازخودگذشتگی نفس از قربانی کردن خودشان می زنند، این حدس قوی نم است که سیاست های مورد امنیت آن ها منجر بوسیله مرگ بسیاری از سالخوردگان و فقرا شود.
گفتن این که برای حفظ کسب وکارهای کوچک باید اجل سالخوردگان را بپذیریم، انتخاب غلطی است. هرگونه طرحی بخاطر تقلیل از فاصله گیری اجتماعی باید مبتنی بر داده ها و اطلاعات باشد.
دکتر لری بریلیانت، اپیدمی شناس کاردان تو ریشه کنی آبله که اکنون رییس حقوق بگیر به نام ’سرانجام دادن به بلای ناگهانی های شیخ انسداد‘، آژیر می دهد چنانچه ترامپ در جشنواره پاک همگی را به عادت کار بفرستد ’’به نظرم تاریخ آن را بوسیله نشانی اشتباهی بی شمار هنگفت مبصر داوری می کند‘‘.
بریلیانت می گوید احتمالاً لازم حلق کل کشور تعطیل شود، اما برای این امر باید از همه تست بگیریم تا ببینیم کدام مناطق در خطرند و کدام یک خیر. برای تعیین این که چه کسی به کرونا مبتلا شده و اینک ایمن است، بوسیله شدت به آزمایش خون نیاز داریم.
چنانچه کووید-۱۹ آن قدر که فدایی عقیده دارند چیز هولناکی است، معیار ما حاکی از احتمالی عقب مانده و است: شاید عزب سیاق برای کنترل معتمد آن با توقف فراوان طولانیِ فعالیت های اقتصادی ممکن باشد، توقفی که باید به شمارش دیپلماتیک محکم باشد. داخل آن صورت، شاید به سوی سالی از دوره های متناوبِ سخت گیری و کاهش فعالیت های اقتصادی رهسپار باشیم که درون آن با کاهش و تشدیدِ فعالیت های مان این پاندمی حزن بالا می گیرد و فروکش می کند.
طبیب دیوید ن. فیسمن، اپیدمی شناس دانشگاه تورنتو که در ساختن این مدل به ما کمک کرد، می گوید شاید در سال آینده هر زمان که بر حجم آی .سی .یو فشار بیاید مجبور باشیم بر شدت فاصله گیری اجتماعی بیفزاییم و وقتی اوضاع بهبود یابد از شدت آن بکاهیم. فیسمن می گوید: ’’این باعث می شود بوسیله صرفه جویی و انسان ’مجالی‘ بدهیم تا نفسی تازه کنند و تجارت به راه بیفتد‘‘.
نشانه های امیدوارکننده ی حیات دارد از این که فاصله گیری اجتماعی و تعطیلی کسب وکارها می تواند از بالا اپیدمی بکاهد، ثابت قدم شبیه سنگاپور و اجبار ی جنوبی. تو ایتالیا، موارد جدیدِ تأییدشده شروع به کاهش کرده و حساب نتایج تست های مثبتی که دانشگاه واشینگتن انجام داده است، تو سیاتل، ثابت الباقی است.
ظاهراً ترامپ تاحدی به این برهان چنان مصرانه خواستار کاهش محدودیت هاست و بانگ می دهد که ’’نمی توانیم اجازه دهیم مداوا ی این بلای ناگهانی از خودِ آن بدتر باشد‘‘ که کووید-۱۹ را مانند آنفلوانزا می داند. در این میان، خبرنگار پزشکی فاکس نیوز، دکتر مارک سیگل، هم تهمیداتی را که داخل این ماه برای [مقابله] با کروناویروس اتخاذ شده، بوسیله سخره می گیرد: ’’درون بدترین حالت، می تواند آنفلوانزا باشد‘‘.
مدل پردازی این ویروس پهلو این نکته را آشکار می کند که چرا اپیدمی شناس ها تاکید دارند که این ویروسْ آنفلوانزا تراشیدن و چرا نباید انتظار داشته باشیم ظرف چند هفته بوسیله وضعیت عادی برگردیم.
یکی از معیارها این است که یک ویروس چقدر مسری است. R۰ (خواه سنجه ی واگیرداریِ) آنفلوانزا تقریباً ۱.۵ است، یعنی هر شخصِ مبتلا به آنفلوانزایی بوسیله طورمتوسط ۱.۵ نفر را آلوده می درنگ. برعکس، به نظرمی رسد R۰ ی کووید-۱۹، بدون فاصله گیری اجتماعی، احتمالاً ۲.۵ باشد. عکس مربوط به این مقاله محو | منبع عکس USA TODAY
دومین معیار این است که چه تعداد از مبتلاشدگانِ یک ویروس معمولاً نیاز به علیل شدن تو بیمارستان پدیدار می کنند. این نما در آنفلوانزای فصلی تقریباً ۱ درصد است؛ داخل مورد کروناویروس برآوردها از ۵ درصد تا ۲۰ درصد مغایرت می کنند.
افزایش نرخ علیل شدن و بالارفتنِ R۰ زیان های فراوانی به بارمی آورد. محدودیت که بوسیله آنفلوانزا مبتلا شده است، در عرض دو ماه، می تواند منجر بوسیله آلوده شدنِ ۳۸۶ نفر دیگر شود؛ که تعداد انگشت شماری از آن ها درون درمانگاه علیل می شوند. ولی یک ببیمار کووید-۱۹، درون همان دوره ی زمانی، می تواند جهت ابتلای ۹۹.۰۰۰ نفر شود؛ که تقریباً ۲.۰۰۰ نفرشان شاید به بستری شدن در درمانگاه احتیاج واضح کنند.
سنجه ی سوم میزان کُشندگیِ یک ویروس یا ’نرخ اجل ومیر موردیِ‘ آن یا درصد افرادی است که به آن مبتلا می شوند و نهایتاً بوسیله سبب آن می میرند. این رقم برای آنفلوانزا حدود ۰.۱ درصد است. برای کووید-۱۹ ابهامات فراوانی وجود دارد ولی حتی داخل شرایط بهترین اندوه این نما مقدور است ۱۰ برابر بیشتر باشدــــ هرچند داخل کشورهایی نظیر ایتالیا که جمعیت سالخورده یی دارد و ظرفیت بیمارستان ها پُر شده ، این نما کثرت بیشتر بوده است.
از طبیب تارا سی. اسمیت، اپیدمی شناس دانشگاه دولتی کنت، پرسیدیم او برای عروس و دامادی که از مدت ها قبل بخاطر جشن عروسی قریب الوقوع شان پروگرام ریزی کرده اند (خصوصاً آن ها که از عهده ی برنامه ریزی مجدد رسم برنمی آیند) چه توصیه یی دارد. او گفت: ’’آن ها باید به این تفکر کنند که با این کارشان بقیه را به خطر می اندازند. اگر مسری بیماری با اتفاقی مسرور نظیر عروسی مطلع شود چه؟‘‘
درباره ی آنفلوانزای فصلی با انبوهی سئوالات بی پاسخ کلنجار نمی رویم. ولی در مورد کروناویروس جدید ما در حال ازسرگذراندنِ وضعیت فوق العاده یی هستیم که وادارمان می نرم با اطلاعات مبهمی که در اختیار داریم توازنی دشوار ایجاد کنیم. یکی از درس های بیماری های عالمگیرِ گذشته این است که ’بینش‘ اولیه ی ما از بیماری اغلب اشتباه از آب درمی آید. درس دیگرِ تاریخ این است که هر چه واکنش به بیماری های عالمگیرْ زودتر و شدید نمدار باشد، ارزشمندتر است. در آنفلوانزای عالم گیرِ سال ۱۹۱۸ شهرهایی نظیر سنت لوییس و مو که قاطعانه عمل کردند توانستند عمر های بیشتری را رهایی دهند. تو بحران کنونی هم آن مقدر شدن هایی از دنیا که به طورجدی دست به کار شدند، کشورهایی نظیر کره ی جنوبی و تایوان، بهتر از کشورهایی ادا کرده اند که اندیشه شان انگار آسوده بود، کشورهایی همانند ایتالیا، ایران و ایالات متحد.
بوسیله همین دلیل است که اپیدمی شناس ها و متخصصان مصونیت اشتراکی ثمر آسودگی خاطرِ زودهنگام اعلام خطر می دهند. دکتر پتر جی. هاتِز، ممیز سلامت جهانی در کالج پزشکی بایلور، خواهان حفظ محدودیت ها تا یک ماه دیگر و، پس از آن، ارزیابی دوباره وضعیت است.
بوسیله جایی تو زندگی رسیده ایم که باید تو متن ابهامات کنونی تصمیمات اشکال بگیریم. ما امیدواریم این الگو بوسیله شما معاون می درنگ تا به توازن ها و به وقار تکاپو های مستمری که بخاطر فاصله گیری اجتماعی انجام می شود پی ببرید؛ مجاهدت هایی که نه فقط توسط رییس جمهور که توسط هر کدام از ما تو زندگی های مان اجرا می شود. منبع:
https://www.nytimes.com/interactive/۲۰۲۰/۰۳/۲۵/opinion/coronavirus-trump-reopen-america.html
- ۹۹/۰۱/۱۱
سلام و تبریک سال نو
بسیار عالی لطفا از وبلاگ دیدن کرده و دنبال کنید